Marie-Therese en Frans volgen me lichtjes zenuwachtig naar m'n bureau in WZC Hoevezavel. Niet dat ze mij of deze plek niet kennen want ze komen hier elke dag!
Al sinds 2000 verblijft dit koppel in een assistentiewoning in de Kopshoeven. Als ervaren tachtigers komen ze elke dag naar Hoevezavel om er te eten maar vooral om hulp te bieden. Zo trekken ze samen mee aan de kar van de gezondheidswandelingen, helpt Frans de technische dienst bij kleine herstellingen en storingen en staat Marie-Therese op elk moment klaar voor de bewoners van WZC Hoevezavel.
Toch ging het Marie-Therese niet altijd voor wind. Ze kwam als enig kind ter wereld in Kerkhoven. Nadat haar moeder hertrouwde werden er 11 halfbroers en -zussen geboren. Het drankmisbruik van haar moeder en stiefvader hakte er serieus in. Veel te jong moest zij een grote verantwoordelijkheid dragen in het huishouden en de opvoeding van haar halfbroers en -zussen.
Na de naaischool te hebben afgewerkt, keerden haar kansen in 1956! Ze liep toen op de kermis van Lommel-Barrier Frans tegen het sportieve lijf. De vonken sloegen over en in 1958 trouwde Marie-Therese (18) en Frans (21).
Ze huurden een huis van 'Lieske van Rooie Peren' in de Nieuwstraat en later in de Vreyshorring. De eerstgeborene werd Ludo (1958), daarna volgde ook Annita (1960) en Conny (1967). Toch hoort ook hier een kanttekening bij want in 1964 verloop het koppel tot groot verdriet een tweeling meisjes.
Frans was een sportieve jongeman die op de vakschool schrijnwerkerij leerde. Hij moest zijn werk bij bouwbedrijf Swinnen onderbreken voor 18 maanden verplichte legerdienst. Voor Frans ging daar een nieuwe wereld open en in n 1958 ging hij als vrijwilliger binnen als Nato-technieker bij de landmacht. Het koppel vertrok voor 5 jaar naar Duitsland. Frans bekwaamde zich verder in elektriciteit, bankwerk en sanitair.
In 1963 ging Frans bij de luchtmacht in Kleine-Brogel. Op z'n 56ste zwaaide Frans af maar op de Lommelse voetbalvelden kwam je hem tot z'n 70ste tegen!
Marie-Therese omringde de kinderen met veel toewijding en zorg. Daarnaast poetste zij 30 jaar in een school en daarna nog bij enkele gezinnen tot ze 75 jaar werd.
Het zat Marie-Therese voor een 3de keer tegen toen ze in 2016 getroffen werd door een herseninfarct en een longembolie. De revalidatie is nog steeds lopende, maar hier zit een dame aan de tafel! Ze vertelt hun geschiedenis alsof het gisteren was, is nog steeds geëmotioneerd bij het verlies én het geluk dat ze samen beleefden. En ja, verliefd is ze ook nog steeds, op de man die er altijd voor haar en voor elk hun kinderen staat!
Over hun mooiste tijden zijn ze het grondig eens: Het opvoeden van de kinderen, de hulp bij de opvoeding van de 3 kleinkinderen en het genot van de achterkleinkinderen. De steun die ze elkaar ondertussen al meer dan 60 jaar bieden verliezen ze bij al dat moois uit het oog!
Ze sluiten dit interview af met een dubbele vraag: Wat is er morgen te doen en waar kunnen we jullie mee helpen?
Dankjewel Frans en Marie-Therese, we zien jullie morgen!
